In deze richtlijn worden na het formuleren van definities en epidemiologie de volgende vragen en knelpunten, waarover doorgaans geen uniformiteit bestaat, beantwoord:

1. Wat is de pathofysiologie van een falende ontwen trial en welke diagnostiek is
   in dit kader relevant ?
2. Welke testen zijn bruikbaar om succes van ontwennen en extubatie te
   voorspellen?
3. Is het gebruik van een ontwen protocol zinvol?
4. Welke beademingsmodus heeft de voorkeur tijdens ontwenning van de
   beademing?
5. Welke specifieke interventies zijn mogelijk zinvol bij de moeilijk te ontwennen
   patiënt?
   5.1. De rol van tracheotomie bij ontwennen van de beademing
   5.1.1 Tracheotomie en de invloed op de methode van ontwennen
   5.1.2 Communicatie en “spreken tijdens beademing”
   5.2. Dysfagie, logopedie en de rol van een “tracheotomieteam”
   5.3 Voeding en de ontwennende patiënt
   5.4. Effecten van mobiliseren op ontwennen
   5.5. Gespecialiseerde ontwenafdelingen
   5.6. Wat is de rol van het Centrum voor Thuisbeademing (CTB)?

Download de richtlijn